De grenzen van GeenStijl.nl
De controversiële berichtgeving van GeenStijl.nl kent voor- en tegenstanders. Beiden zullen moeten erkennen dat GeenStijl veel aandacht trekt en (indirect) invloed uit weet te oefenen. Mijn interesse gaat vooral uit naar de wijze waarop grenzen worden opgezocht. Waar liggen die grenzen..? Hoe reageren -of in GeenStijl terminologie ‘reaguren’- bezoekers..? Zijn die bezoekers het klakkeloos met de artikelen eens..? Kortom: er is geen boeiender plek op het Nederlandstalige deel van het internet om ‘actie’ en ‘reactie’ te monitoren, dan bij GeenStijl.
Afgelopen week ging het ineens mis. GeenStijl redacteur Ambroos Wiegers (beter bekend als Prof. Hoxha) bracht een artikel over het nut van winterbanden, gekoppeld aan het ongeluk waarbij een jonge vrouw met haar auto vanaf de Botlekbrug het water was ingereden en overleed. Daarbij werd een foto geplaatst van het bergen van de auto, afkomstig van het ANP. Zowel het ANP als GeenStijl hadden over het hoofd gezien dat op deze specifieke foto het overleden slachtoffer nog zichtbaar achter het stuur van de auto zat.
Furieus
De traditionele achterban reageerde furieus, tégen GeenStijl. Waarbij de verbolgenheid niet alleen de keuze voor die bewuste foto betrof, maar ook de verdenking van een commercieël belang voor GeenStijl bij het aanprijzen van winterbanden. Wat overigens volgens Hoxha zelf niet het geval was. Fleauxe, één van de bekendste ‘reaguurders’ van Geenstijl schreef via De Dagelijkse Standaard over Het morele bankroet van GeenStijl en ook daar stroomde reacties binnen. In de achtergrond was inmiddels ook doorgedrongen dat een totaal verkeerde snaar werd geraakt. Om de stroom negatieve reacties te stoppen werden de commentaren bij het artikel gesloten. Via de reacties van het daaropvolgende artikel liep de discussie verder. Ook die commentaren werden dichtgegooid.
Excuses
Uiteindelijk gebeurde wat nooit eerder is gebeurd (zonder tussenkomst van een rechter): GeenStijl verwijderde het complete artikel inclusief alle commentaren en bood -min of meer- excuses aan, met deelneming aan de nabestaanden van het slachtoffer. De onverschrokken shockblogschrijvers en dito achterban van GeenStijl blijken een morele grens te kennen. Na talloze spraakmakende en controversiële situaties waarbij niemand werd ontzien, is die grens gevonden. Da’s nieuws voor iedereen die altijd heeft geroepen dat zo’n grens niet bestond. Maar het bestaan van zo’n grens lijkt vooral voor het ‘ongefundeerde, tendentieuze en nodeloos grievende’ GeenStijl zélf een beetje onwennig…
P.S: De foto bij dit artikel lijkt wellicht nietszeggend, maar dit is GeenStijl in werkelijkheid: vanuit deze saaie serverkasten wordt de spraakmakende website daadwerkelijk gehost. Hét bewijs dat je met louter bits en bytes een virtuele wereld kunt scheppen die de gemoederen soms flink bezig houden.
